3. BÖLÜM

            Böylesine gruplaşmaların olduğu bir dünyada elimdeki seçenekleri reddedip herhangi bir gruba katılmak istemezsem ne yapmam gerekiyor? Sürekli birilerinin çıkıp bize katıl demesinden çok rahatsız olmaya başlıyorum. Kendimi bilim kurgu karakteri gibi hissetmeme sebep oluyor bu durum. Ama gerçek dünya çok daha farklı değil mi? Ya da bilim kurgu sanıldığı kadar kurgu değil… Cevap ne olursa olsun kendime kısa süre içinde takım bulmam gerektiğini ikimiz de biliyoruz. En azından kendime karşı dürüstüm…     

            Haftayı üç bölüme ayırdım ve her bölümde farklı programları takip ediyorum. Üç gün şafak vaktinde evden çıkıp ıssız ve gün ışığından bihaber olan sokaklarda tek başıma yürüyorum. Eve döndükten sonra kahvaltımı yapıyorum. Sonrasında doğaçlama yapıyorum. Ama karanlıkta yalnız olmak ve düşüncelerimizle beraber yürümek seni mutlu ettiği kadar beni de mutlu ediyor. Haftanın iki günü boyunca evde olmuyorum. Bunun sebebi takip edilme riskine karşı farklı yerlerde zaman kaybettirici izler bırakmak. Beni takip eden insanları iki gün boyunca anlamlandıramadıkları programımı izlemekle meşgul etmeyi seviyorum. Bu bana, kalan zamanda izlerimi silmem için zaman kazandırıyor. Kalan 2 günde ise evden asla dışarı çıkmıyorum. Bu da sana karşı yapmış olduğum bir algı oyunu. Beni ele geçirmene izin veriyorum çünkü hafızamla oynamandan ilginç bir şekilde mutlu oluyorum.      

            Fae’den hala haber alamadım. En çok değer verdiğim insan sanırım Fae. Beline kadar olan altın sarısı saçları beni ilk görüşte etkilemeyi başarmıştı. Sarışınlara karşı zaafım var ve bunun sebebi Atlantis… Bir inanışa göre Atlantis halkı sarışındı ve bu gen Atlantis yok olduktan sonra Phellina Kıtası’na geçti. Oradan da altın sarısı olarak Mollary Kıtası’na yayıldı. Benim gibi varlığın yüzde doksan dokuzu olarak bilinen çöp DNA’ya önem veren biri olarak sarışınlar her zaman ilk sıradadır. Çünkü coğrafyadan etkilenen genler orada saklı… Fae’nin yeşil gözlü oluşu ve sürekli siyahlar içinde olması ona daha da yakın hissetmeme sebep oluyor. Bu nedenle bir gün seni açıklamak zorunda kalırsam bunu öğrenen ilk kişinin Fae olmasını istiyorum…

            Dewrot Ormanı’na gitmek üzere evden çıkıyorum. Yolda gördüğüm kedilere vermek üzere kedi mamalarını almayı da ihmal etmedim. Evden çıktıktan sonra yaptığım ilk iş gördüğüm insanları hafızama kazımak ve hayatlarını tahmin etmek… Karşılaştığım insanları rüyamda gördüğümde onların bilinçaltı kopyalarım olduğunu fark ettikten sonra rüya kontrolünü ele almaya çalışıyorum. Bunun için yıllarca eğitim aldım.

            Uyumak yaşamın bir parçası olduğu için üzülüyorum. En nefret ettiğim şeylerden biri uyumak sanırım… Tamamen zaman kaybı olarak geliyor, bu yüzden rüyamda bilincimi ele almaya çalışıyorum. Bu sayede bilincimin yok olduğu vakti minimuma indiriyorum. Uyumaktan nefret ettiğim için günde 4 saatten fazla uyuyamıyorum. Bu ilginç bir şekilde günlük yaşantımı etkilemiyor.

            Dewrot Ormanı’na gitmekte özel bir amacım yok. Sadece yalnızlığı bana çok iyi hissettirebilen bir yer olduğu için Dewrot’u seçiyorum. Pekâlâ, yalan söylemek istemiyorum. Fae’yle tanıştığım yer olmasının da etkisi yok değil …

Dewrot’a geldim ve her zamanki dar patikada yürüyorum. Etraftaki yaprak hışırtıları ve kuş cıvıltıları beni mutlu etmeye yetiyor. Mutlu olduğum vakit çok az, eğer mutluysam bir anormallik vardır. Ama Dewrot’ta iken gerçekten mutlu oluyorum. Üç patikaya giden yol ayrımına geldiğimde beni kar beyazı bir kedi karşılıyor. Evden çıkarken aldığım mamaları veriyorum. Ayağıma o kadar çok dolanıyor ki sanki onunla uzun zamandır tanışıyor gibiyiz… Kedi benim şu anlık totemim ve o hangi yoldan giderse oradan gitmeye karar verdim. Mamasını bitirmesini bekliyorum. Mamasını yerken onunla konuşmaya dalıyorum.

“Daha fazlasını vermek isterdim ufaklık ama üzgünüm…”

Mamalarını bitirdiğinde sanki teşekkür edercesine tekrardan uzunca ayaklarıma dolandı ve ortadaki yoldan gitmeye başladı. Kendime ve kediye olan sözümü tutup ortadaki yoldan gidiyorum. Kuş cıvıltılarının eşliğiyle kediyi takip ediyorum. Kedi birden benden ayrılıp sağ taraftaki ağaçların arasına daldı. Yolu mu yoksa kediyi mi takip etmeliyim? Sanırım kediyi seçmem gerekiyor. Ağaçların arasına daldım ve kediyi arıyorum. Kocaman ağaçların arasından geçiyorum. Görünüşe göre kediyi kaybettim. Ama geldiğim yerde Leeroy’u bana bakarken görüyorum. Sanırım sana güvenmemeyi öğrenmem gerekiyor Deena. Yine beni zor duruma düşürdün…